wednesday's child.

Tak, tamtego lata mieściłam się w spodniach o rozmiar mniejszych.

Przypomina mi się to nagle dziś w księgarni, kiedy szukam Wierszy Świetlickiego. (Tak, wiem, że jeszcze ich nie ma.)

Dziwny to słoneczny dzień, pełen niechęci do samej siebie i łez zbierających gdzieś pod powiekami.

Spotykam się z M., opowiadam jej o swoim życiu nie swoimi słowami - słowami, które chociaż wychodzą ze mnie przez moje usta, są opowieścią o kimś innym.

Są kłamstwem.

(go go go go now

out of the nest it's time

go go go now

circus girl without a safety net

here here now don't cry

you raised your hand for the assignment

tuck those ribbons under your helmet

be a good soldier)